Το Πανεπιστήμιο Αθηνών και ο πόλεμος του 1940-1941: Η ζωή και ο θάνατος του καθηγητή Ξενοφώντος Κο- ντιάδη (Μασσαλία 1903 - Ιωάννινα 1941)

Περίληψη

Αυτό το άρθρο είναι απόπειρα απόδοσης φόρου τιμής στο έργο και τη μνήμη του καθηγητή Χειρουργικής Προπαιδευτικής και Χειρουργικής Παθολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ξενοφώντος Ι. Κοντιάδη, πεσόντος κατά τον β´ παγκόσμιο πόλεμο κατά την εκτέλεση του πατριωτικού και του επιστημονικού του καθήκοντος. Γεννήθηκε μεγάλωσε και σπούδασε στη Γαλλία. Είχε αρχίσει ήδη εκεί μια πολλά υποσχόμενη σταδιοδρομία ως χειρουργός, πριν έρθει στην Ελλάδα το 1935.

Τον Ιούνιο του 1940 έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, λίγο πριν το ξέσπασμα του πολέμου. Παρότι επιστρατεύτηκε αμέσως ως αξιωματικός του υγειονομικού σώματος, ζητούσε επίμονα να υπηρετήσει την πατρίδα του στο μέτωπο. Τον Ιανουάριο του 1941 μετατέθηκε στο 2ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, πολύ κοντά στα πεδία των μαχών. Όταν οι Ναζί πλησίαζαν στην πόλη τον Απρίλιο του 1941, αρνήθηκε να εγκαταλείψει τους τραυματίες στρατιώτες για να σωθεί, όπως και πολλοί άλλοι από το προσωπικό του νοσοκομείου. Συνέχιζε να χειρουργεί κατά τον εναέριο βομβαρδισμό της πόλης, στις 20 Απριλίου 1941, όταν τρεις βόμβες που στόχευσαν το νοσοκομείο σκότωσαν αυτόν και το άλλο προσωπικό που βρισκόταν στο χειρουργείο. 

ABSTRACT

This article is an attempt to pay tribute to the memory of Xenophon J. Kontiades (Marseille 1903 - Ioannina 1941), Professor of Surgical Pathology of the University of Athens, who was killed during World War II, performing his patriotic and scientific duty. He was born, grew up and studied sciences and medicine in France. He had already begun a very promising career abroad as a surgeon, before moving to Greece in 1935.

He became a professor of Surgery at the University of Athens in June 1940, just before the outbreak of World War II. Although he was immediately called up as a medical officer, he also persistently sought to serve his country at the front line. In January 1941 he was transferred to 2nd Military Hospital of Ioannina, very close to the battlefield. When the Nazis were about to invade the city, in April 1941, himself and the other doctors and nurses of the hospital, refused to abandon the wounded soldiers and run for their lives. When Ionnina was bombarded, on April 20th, he was still operating the wounded, till three bombs, aimed the hospital, killed him and the other staff in the operating-room.